ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

Στα πλαίσια της οικονομικής ανάπτυξης με τη σημερινή της μορφή, η επιτάχυνση των μετασχηματισμών και αλλαγών του περιβάλλοντος ο μαζικός τους χαρακτήρας και η παγκοσμιότητα των επιπτώσεών τους προβάλλουν απειλητικά. Μια τέτοια πορεία κινδυνεύει να έχει ορατό τέλος, γιατί φθείροντας το φυσικό περιβάλλον η οικονομία αυτοϋπονομεύεται. Από τα μέσα του 20ου αιώνα έγινε λοιπόν αισθητή η ανάγκη για την καλλιέργεια ενός άλλου τύπου ανθρώπου, με πορεία που θα ήταν περισσότερο συμβατή με τους φυσικούς ρυθμούς των οικοσυστημάτων και λιγότερο συγκρουσιακή με το φυσικό περιβάλλον και τις ανθρώπινες κοινωνίες. Επομένως ένα από τα βασικά στοιχεία του νέου πολιτισμού που αναδύεται είναι ο επανακαθορισμός της σχέσης μας με τη Φύση και της αντίληψης μας για την «πρόοδο». Η εκπαίδευση για μια ακόμη φορά γίνεται ο κύριος πυλώνας και φορέας για τέτοιες αλλαγές. Από τις δεκαετίες 60 και 70 με την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση και από τη δεκαετία του 90 με την Εκπαίδευση για την Αειφορία. Οι όροι αειφορία και αειφόρος ανάπτυξη γίνονται ο σκληρός πυρήνας αλλαγών μιας παιδαγωγικής για το περιβάλλον, αλλά και μιας στρατηγικής για εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις γενικότερα. Η εκπαίδευση με την πλέον ευρεία έννοια, αναγνωρίζεται ως ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία για την επίτευξη της αειφορίας και τη δημιουργία ενός βιώσιμου κόσμου, μέσα από την καλλιέργεια καινούριας περιβαλλοντικής κουλτούρας, γνώσης, δεξιοτήτων, αξιών και συμπεριφορών. Η ενημέρωση και η εξοικείωση με το καινούριο πλαίσιο και το πεδίο των εννοιολογικών αλλαγών που φέρνει η έννοια της αειφορίας ή βιωσιμότητας στην εκπαιδευτική διαδικασία, θεωρείται σημαντικό προαπαιτούμενο των καινοτομιών στην εκπαίδευση και θα αποτελέσει το αντικείμενο που θα αναλυθεί και θα συζητηθεί εκτενώς στο πλαίσιο του προτεινόμενου μαθήματος.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

  • Οικονομία και περιβάλλον

  • Η κρίση του περιβάλλοντος και της ανάπτυξης

  • Διεθνείς Διασκέψεις για την αειφόρο ανάπτυξη

  • Η ιδεολογική δομή της Αειφορίας

  • Η έννοια της Αποανάπτυξης

  • Εκπαίδευση για το Περιβάλλον και την Αειφορία

  • Σκοποί και στόχοι της Εκπαίδευσης για το Περιβάλλον και την Αειφορία

  • Αρχές και χαρακτηριστικά της Εκπαίδευσης για το Περιβάλλον και την Αειφορία

  • Όψεις της Εκπαίδευσης για το Περιβάλλον και την Αειφορία

  • Ο κριτικός χαρακτήρας της Εκπαίδευσης για το Περιβάλλον και την Αειφορία

  • Διδακτικές τεχνικές και μεθοδολογίες στην Εκπαίδευση για το Περιβάλλον και την Αειφορία

  • Αξιολόγηση στην Εκπαίδευση για το Περιβάλλον και την Αειφορία

  • Σκοπός και στόχοι της Δεκαετίας της Unesco για την Εκπαίδευση για το Περιβάλλον και την Αειφορία

  • Σχέση Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και Εκπαίδευσης για το Περιβάλλον και την Αειφορία

  • Ερμηνεία Περιβάλλοντος

  • Αρχές και στόχοι της Ερμηνείας Περιβάλλοντος

  • Μορφές Ερμηνείας Περιβάλλοντος και Ερμηνευτικές Τεχνικές

  • Κριτήρια για την αξιολόγηση της Περιβαλλοντικής Ερμηνείας

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

  • Γεωργόπουλος, Α. (2005) (επιμέλεια). Περιβαλλοντική Εκπαίδευση: Ο Νέος Πολιτισμός που Αναδύεται. Αθήνα: Gutenberg.

  • Γεωργόπουλος, Α. (2014). Περιβαλλοντική Εκπαίδευση-Ζητήματα ταυτότητας. Αθήνα : Gutenberg.

  • Δημητρίου, Α. (2009). Περιβαλλοντική εκπαίδευση: Περιβάλλον, αειφορία. Θεωρητικές και παιδαγωγικές προσεγγίσεις. Θεσσαλονίκη: Επίκεντρο.

  • Λιαράκου, Γ. & Φλογαΐτη, Ε. (2007). Από την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση στην Εκπαίδευση για την Αειφόρο Ανάπτυξη: Προβληματισμοί, Τάσεις και Προτάσεις. Αθήνα: Νήσος.

  • Φλογαΐτη, Ε. (2006). Εκπαίδευση για το περιβάλλον και την Αειφορία. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.

  • Φλογαΐτη, Ε. (1993). Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Αθήνα: Ελληνικές Πανεπιστημιακές εκδόσεις.

  • FIEN, J. (1992). Education for the environment, Doctoral thesis, University of Queensland. Brisbane, Australia.

  • FIEN, J. (1993). Education for the Environment—critical curriculum theorising and environmental education. Geelong, Deakin University Press.

  • ORR, D. (1992). Ecological Literacy: education and the transition to a postmodern world. Albany, State University of New York Press.

  • O’Sullivan, E. (1999). Transformative learning: Educational vision for the 21st century. London: Zed Books.

  • Palmer, J. A. (1998). Environmental Education in the 21st century. London: Routledge.

  • Sterling, S. (2001). Sustainable education: Re-visioning learning and change. Devon: Green Books for the Schumacher Society.

  • STERLING, S. (1990). Environment, development and education: towards a holistic view, in: C. LACEY & R. WILLIAMS (Eds) Deception, Demonstration, Debate: towards a critical education & development education, pp. 119-132.London, WWF and Kogan Paul.

  • UNESCO, (1997). Educating for a sustainable future: A Transdisciplinary Vision for Concerted Action. Report of the International Conference: Education and Public awareness for Sustainability. Thessaloniki, Greece.

  • UNESCO (2002a). Teaching and learning for a sustainable future, A multimedia teacher education program. Paris: UNESCO

  • UNESCO-UNEP, (2002b). 10 Years after Rio:The UNEP assessment, Industry as a partner for sustainable development. UNEP, Mediterranean Action Plan

  • UNESCO (ESD), (2003). International Decade of Education for Sustainable Development, 2005-2014

  • EDUCATION FOR SUSTAINABILITY FORUM (1993). Education for Sustainability Forum: supporting sustainable development through education training and awareness raising. London, ESF

  • IUCN/UNEP/WWF (1980). World Conservation Strategy: living resources for sustainable development. Nevada, IUCN/UNEP/WWF.

  • IUCN/UNEP/WWF (1991). Caring for the Earth: a strategy for sustainable living. London, Earthscan Publications.

  • UNESCO (1976). The Belgrade Charter, Connect, Vol. I, No. 1, pp. 1-3.

  • UNESCO (1977). Final Report: Tbilisi. UNESCO, 14-26 Oct 1977. DOC: UNESCO/UNEP/MP/U9 Paris, UNESCO.

  • UNESCO (1986). Educating in environmental values, Connect, Vol. XI, No. 3 Paris, UNESCO.

  • UNESCO (1990a) Environmentally educated teachers: the priority of priorities, Connect, Vol. XV, No. 1, Paris, UNESCO.

  • UNESCO (1990b) Sourcebook in Environmental Education for Secondary School Teachers. Thailand, UNESCO.

  • UNESCO (1992) UN Conference on Environment and Development: Agenda 21. Switzerland, UNESCO.

  • WORLD COMMISSION ON ENVIRONMENT AND DEVELOPMENT (1987). Our Common Future. Oxford, Oxford University Press.